Η 11η Νοεμβρίου είναι η γιορτή του Αγίου Μαρτίνου. Για τους Γερμανούς, είναι μια καλή ευκαιρία να μάθουν τα παιδιά τους πώς να μοιράζονται τα υπάρχοντα τους με άλλους.
– Να μοιράζεσαι απλόχερα
– Να προσφέρεις, χωρίς να περιμένεις αντάλλαγμα
Πόσες και πόσες φορές το έχουμε πει στα παιδιά μας, με την ελπίδα να το καταλάβουν και να το κάνουν πράξη. Μια πολύ καλή ευκαιρία για “επανάληψη” σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες είναι η σημερινή 11η Νοεμβρίου και η γιορτή του Αγίου Μαρτίνου στο σχολείο. Ο Μαρτίνος ήταν ένας απλός άνθρωπος που μοιραζόταν τα υπάρχοντά του και στήριζε όσους είχαν ανάγκη. Χαρακτηριστικά λέγεται ό,τι στη διάρκεια μιας χιονοθύελλας έκοψε στα δύο τον μανδύα του, για να ντύσει έναν γυμνό φτωχό και έτσι τον έσωσε από το κρύο. Μάλιστα, ο «δικός μας» Δομήνικος Θεοτοκόπουλος του έχει αφιερώσει έναν πίνακα του, στον οποίο απεικονίζεται ο Άγιος Μαρτίνος στο άλογο του να σχίζει τον μανδύα με το ξίφος του και να τον δίνει στο ζητιάνο.
Πώς γιορτάζεται η σημερινή μέρα; Ήδη έναν μήνα πριν, ξεκινούν οι προετοιμασίες. Τα παιδιά με τη βοήθεια των δασκάλων τους φτιάχνουν τα φαναράκια τους (Laternen) προκειμένου να συμβολίσουν το φως και την ελπίδα που φέρνει η προσφορά στη ζωή των ανθρώπων που έχουν ανάγκη. Παράλληλα, μαθαίνουν τα σχετικά τραγούδια. Μιλούν για το φως που λάμπει στον ουρανό από το φεγγάρι και τα αστέρια, το οποίο συμπληρώνεται στη γη από τα φαναράκια των παιδιών. Τραγουδούν για την πράξη αγάπης του Μαρτίνου, για το πόσο όμορφο είναι να γίνονται όλοι μια φωνή, για να τραγουδήσουν την αξία της προσφοράς. Προχωρούν όλα μαζί, κρατώντας από το ένα χέρι τους γονείς τους και από το άλλο περήφανα το φαναράκι τους. Η γιορτή λαμβάνει χώρα το απόγευμα, έτσι ώστε να έχει προλάβει να νυχτώσει. Η ατμόσφαιρα είναι θα μπορούσε κανείς να πει κατανυκτική. Η εικόνα με τα μυριάδες φαναράκια να λαμπυρίζουν στο σκοτάδι και τις παιδικές φωνές να γεμίζουν τους δρόμους με τραγούδια μοιάζει μαγική. Μετά το πέρας των τραγουδιών, μοιράζεται σε κάθε παιδί ένα Kipferl (γλυκό ψωμί σε σχήμα κρουασάν). Εκείνο, κόβωντας το σε μικρά κομματάκια, αναλαμβάνει να το μοιράσει στα μέλη της οικογένειας του, κάνοντας έτσι πράξη το νόημα της γιορτής. Τα φαναράκια σβήνουν. Όλοι επιστρέφουν στο σπίτι τους με την καρδιά τους ζεστή παρά το κρύο…